:
در همه کشورهای دنیا ، آموزش و پرورش متولی هدایت دانش آموزان در مسیر رشد عقلی اجتماعی ، اخلاقی ، روانی و حرفه ای دانش آموزان است . نظام آموزش پرورش با فراهم آوردن تجربه های متعدد برای دانش آموزان ، تلاش دارد آنها را به شهروندانی خوب تبدیل کند . به عبارتی می توان گفت هدف تعلیم و تربیت تعالی بخشیدن به انسانهاست ، رسیدن به این هدف ، رشد همه جانبه دانش آموزان را می طلبد . بدین منظور ، مجموعه ای از برنامه ها و فعالیت ها در قالب نظام آموزش و پرورش شکل گرفته اند که یکی از آنها برنامه های
مشاوره و راهنمایی است . برنامه های مشاوره در مدرسه به منظور هدایت رشد متعادل و همه جانبه دانش آموزان طراحی شده اند . مشاور مدرسه با ایجاد هماهنگی در فعالیت های مختلف مدرسه زمینه رشد سالم دانش آموزان را فراهم میکند (سینک ، 86 ، ص 1) .
راهنمایی هر چند به صورت ساده و ابتدایی ، از آغاز تمدن آدمی وجود داشته و با پیچیده شدن زندگی و تحول تدریجی جامعه ، از حالتی سنتی به صنعتی پیشرفته است و ضرورت و اهمیت آن افزایش یافته است . ایجاد و گسترش مکتب خانه ها و مدرسه ها در واقع نوعی زمینه سازی و ایجاد فرصت برای راهنمایی بودند ، چرا که در این مکانها معلم با دلسوزی تمام شاگردان را در خواندن و نوشتن و یادگیری درسهای مختلف کمک و راهنمایی می کرد ( وکیلیان ، 81 ، ص4) .
با صنعتی شدن جامعه ها و پیشرفت روز افزون آنها و افزایش چشمگیر حرفه ها و شغلها و به دنبا ل آن دشواری مسئله انتخاب صحیح و مناسب ، توجه به امر هدایت و ارشاد و راهنمایی به معنای خاص آن زیاد شد و ضمن ظهور و گسترش مرکز های بسیار راهنمایی و مشاوره به منظور یاری و کمک به افراد ، صاحب نظران و متخصصان نیز به روشن کردن هدفها ، تعریف و راهنمایی اقدام کرده و انبوهی از ادبیات راهنمایی و ارشاد را در زمینه ها به ویژه تعلیم و تربیت بوجود آوردند . به علاوه ، تحولات و دگرگونیهای زیادی که هر روزه اتفاق می افتد ، ضرورت توجه به امر راهنمایی و مشاوره را بیشتر می کند ( همان منبع ، ص 5) .
بیان مسئله :
با توجه به اینکه ما کشوری در حال توسعه هستیم و جامعه ما در حال خارج شدن از حالت سنتی به جامعه صنعتی می باشد و در جامعه صنعتی با توجه به گستردگی و وسعت اطلاعات و تعدد و تنوع گزینه ها و پیشرفت تکنولوژی ، انتخاب صحیح و مناسب مشکل است و فرد برای تصمیم گیری مناسب به کمک دیگران نیاز دارد و بدون یاری آنان اتخاذ تصمیمات سنجید و درست محال است (شفیع آبادی ، 1385 ، ص14) .
یکی از راهکارهای مناسب برای مقابله با بحران و مشکلات اجتماعی آنست که اصلاح مشکلات و ارائه راهکارهای مناسب و تغییر رفتار از نسل جوان – یعنی دانش آموزان مدارس – آغاز گردد چرا که نظام آموزش پرورش تأثیری نافذ بر نهادهای اجتماعی ، سیاسی ، فرهنگی و اقتصادی دارد ؛ امروزه در نظام آموزشی ، معلمان همانند یک ماشین عمل می کنند و دانش آموزان را با مشتی اصول و حقایق آشنا می سازنند و هماهنگی و انطباق چندانی بین واقعیات زندگی با اصول آموخته شده را ارائه نمی دهند ، در حالیکه آموزش و پرورش باید دانش آموزان را از همه جهات برای ادامه تحصیل و زندگی آماده سازد ( شفیع آبادی ، 1382 ، ص15 ).
دانش آموزی که در زمینه ای از تحصیلاتش مشکل دارد ، علاوه بر تحمل صدمات روانی وگاهی جسمانی ، از نظر اقتصادی نیز خسارتی به جامعه وارد می کند ، در این حالت باید به درمان مشکلات و رفع موانع رشد او اقدام شود و در این بین نقش مشاوران آشکار می گردد . مشاور با استفاده از روشها و فنون مشاوره ، دانش آموز و کسانی را که به نوعی در ایجاد مشکل نقشی دارند را بررسی ودرمان می کند . مشاور همچنین در زمینه مشکلات تحصیلی به مواردی نظیر اضطراب امتحان ، مردودی ، مشروطی و کمک در کشف استعدادها و علایق به کمک دانش آموزان می شتابد و او را برای فعالیت آماده می سازد و امکان یادگیری و آموزش مؤثرتر را فراهم می سازد ( شفیع آبادی ، 85 ، ص45) .
معمولاً دانش آموزان در طول دوره تحصیلی خود با مشکلات و مسائل پیچیده ای مواجه می شوند ، مشکلاتی مانند افت تحصیلی ، تردید در انتخاب رشته تحصیلی ، ناتوانی در برنامه ریزی برای مطالعه دروس و… همه این مسائل باعث شده که نقش و وظیفه مشاوران در مدارس به عنوان مهم ترین عامل تغییر و تحول دانش آموزان بیشتر توجه شود . اما در بعضی از مدارس متأسفانه مشاوران به کار های کلیشه ای می پردازند و از نقش اصلی خود دور هستند .
مسأله ای که در پی پاسخگویی به آن در زمینه موضوع ، موفقیت تحصیلی دانش آموزان هستیم این است که : آیا مشاوران در مدارس نقشی در موفقیت و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارند؟