گیاهان دارویی از ارزش و اهمیت خاصی در تأمین بهداشت و سلامتی جوامع هم به لحاظ درمان و هم پیشگیری از بیماری‏ها برخوردار بوده و هستند. این بخش از منابع طبیعی قدمتی همپای بشر داشته و یکی از مهمترین منابع تأمین غذایی و دارویی بشر در طول نسلها بوده‏اند. از نقطه نظر تاریخی، گیاهان اهمیت فراوانی در توسعه جوامع داشته‏اند و تحقیقات وسیعی برای یافتن فرآورده‏ها و مواد طبیعی دارویی گیاهی در طول تاریخ انجام شده است، اما نکته حائز اهمیت اینجاست که تنها کمتر از 10% از مجموع 250 هزار گونه گیاهی جهان مورد شناسایی و

 مورد استفاده قرار گرفته‏اند. گرایش عمومی جامعه به استفاده از داروها و درمان‏های گیاهی و به طور کلی فرآورده‏های طبیعی به ویژه در طی سالهای اخیر رو به افزایش بوده و مهمترین علل آن، اثبات اثرات مخرب و جانبی داروهای شیمیایی از یک طرف و ایجاد آلودگی‏های زیست محیطی که کره زمین را تهدید می کند، از سوی دیگر بوده است(10). طبق آمار سازمان بهداشت جهانی بالغ بر 80% مردم جهان به ویژه در کشورهای در حال توسعه و نواحی فقیر و دور افتاده عمده ترین نیازهای درمانی خود را از گیاهان دارویی تأمین می‏کنند. گاهی اثرات جانبی داروهای شیمیایی برای بیماران نتیجه‏ای خطرناک‏تر از بیماری مورد درمان داشته است، لذا لازم است تا در مصرف آنها احتیاط زیادی صورت بگیرد. این اثرات باعث شده تا داروهای گیاهی کاربرد وسیع پیدا کنند و وجود تنوع مواد موثره بیولوژیکی در گیاهان سبب شده تا برای استخراج آن‏ها از مواد شیمیایی مختلف استفاده کنند(2).

عصاره­های گیاهی گسترده­ترین و پرکاربردترین دسته ترکیبات طبیعی مورد استفاده در کنترل بیماری­های مختلف هستند که اثرات ضد­پاتوژنی آنها به وضوح اثبات گردیده است.  به همین دلیل استفاده ازمواد طبیعی به جای مواد شیمیایی ازاهمیت خاصی بر­خورداراست(35).

این عقیده که برخی از گیاهان دارای قابلیت درمانی هستند، به سالها قبل بر می‏گردد. بعضی از این فرآورده‏های طبیعی شامل موادی هستند که ما به طور رایج آنها را به عنوان عوامل ضدمیکروبی می‏شناسیم و مورد استفاده قرار می‏دهیم،از سوی دیگر مقاومت باکتری‏ها به آنتی بیوتیک‏ها روز به روز در حال افزایش است که این مسئله باعث می‏شود تا بشر به فکر جایگزین کردن عوامل  ضد میکروبی مؤثر و با عوارض جانبی کمتر به جای مواد ضد میکروبی با اثر کمتر و عوارض ناخواسته بیشتر باشد(103).