سیاست های سفارش دهی درMRP:

سیاست ها یا قوانین سفارش دهی باید برای هر کالائی به طور جداگانه تعیین شود. سیاست های سفارش دهی ، زمان و مقدار هر بار سفارش کالا را مشخص می نمایند . سه روش رایج سیاست سفارش دهی عبارتند از:

1- مقدار ثابت سفارش FOQ                                        2- دوره ثابت سفارش POQ

3- تامین نیاز  L4L

1- مقدار ثابت سفارش FOQ (Fixed order Quantity):

در سیاست مقدار ثابت سفارش، برای هرکالا عده ثابتی با عنوان سفارش تعیین می شودوهربار که لازم است این کالا سفارش شود ، درست به مقدار ثابت تعیین شده سفارش داده شود .تعیین مقدار ثابت سفارش می تواند بر اساس قوانین و اصول مقدار اقتصادی سفارش(( EOQ باشد . بدین ترتیب ، با در دست داشتن هزینه های سفارش دهی(یا آماده سازی) و واحد هزینه نگهداری و کل مصرف سالیانه که(به صورت تقریبی با سرعت ثابت فرض می شود) ، با بهره گرفتن از فرمول EOQ مقدار مناسبی برای هر بار سفارش به دست می آید .

در موارد متعددی مقدار ثابت سفارش بر حسب ظرفیت تولید و تجهیزات تعیین می گردد .برای سفارش های خرید نیز ممکن است مقادیری که به ازا آنها ، فروشندگان تخفیفی رابرای خریدار در نظر میگیرند ، یا حتی ظرفیت وسیله حمل تعیین کننده مقدار ثابت سفارش باشد . در صورتیکه به طور استثنائی میزان جمع نیاز به یک کالا در بعضی دوره های خاص بیشتر از مقدار ثابت سفارش باشد طبیعی است که باید نادیده گرفتن مقدار FOQ مقدار سفارش را به حدی برسانند که باکمبود مواجه نشوند . این امکان نیز وجود داردکه در این شرایط مقدار سفارش مضرب صحیحتر از مقدارEOQ باشد.

2 -  دوره ثابت سفارش POQ (Periodic order Quantity):

در این روش مقدار هر بار سفارش ممکن است متفاوت باشد . دراینجا برای تعیین مقدار، در هر بارکه باید سفارش صادر شود از فرمول زیر استفاده می شود .

مقدار سفارشی = جمع نیازهای P دوره شامل دوره t- پیش بینی موجودی آماده در انتهای t -1 ،که باید در ابتدای دورهT دریافت شود.

با این ترتیب مقدار سفارش شده باعث خواهد شد که نیازیهای P دوره آینده ،شامل همان دوره ای که در آن سفارش به انبار می رسد تامین شود و در پایان P دوره مقدار موجودی به صفر برسد . توجه کنیم که سیاستPOQ به این مفهوم نیست که در فاصله هرP دوره باید یک سفارش جدید صادر شود ، بلکه به این معنی است که در هر دوره ای که درصورت نرسیدن کالا به انبار قرار است کمبود ایجاد شود سفارشی برای دریافت درآن دوره صادر خواهد شد . مقدار این سفارش با در نظر گرفتن موجودی آماده،نیازP دوره آینده ، شامل دوره صدور سفارش را تامین خواهد نمود.

3- تامین نیاز L4L(Lot for lot):

سیاستL4L حالت خاصی از سیاست POQ می باشد که درقسمت قبل تشریح شد.در این سیاست مقدار هر بار سفارش مقداری است که درست نیاز همان دوره سفارش را تامین کند در این جا داریم :

مقدارسفارشی که باید درابتدای دوره t دریافت شود= جمع نیازهای دوره t - پیش بینی موجودی آماده در انتهای1 - t

رابطه MRP با MRPII 

سیستم MRPII سطح پیشرفته تری از سیستم MRP است که با بهره گرفتن از تکنولوژی کامپیوتری نه تنها برنامه ریزی عملیات تولید را انجام میدهد بلکه ایجاد هماهنگی بین بخشهای مختلف کارخانه و نیز پشتیبانی اطلاعاتی جهت اجرای برنامه ها یا تولید را به عهده می گیرد . این سیستم ها جهت برنامه ریزی و کنترل در کارخانجاتی که به صورت کارگاهی ، دسته ای و انبوه تولید می کنند قابل به کار گیری هستند .

3-2- توسعه MPR به :mrpII

برنامه ریزی منابع تولیدی به واسطه یکسری توسعه تدریجی در عملکرد سیستم MRP تکامل یافته است. این توسعه ها یک روند طبیعی بوده و چندان پیچیده نمی باشند، بطور مثال می توان به اضافه کردن نرم افزار پردازش معاملات به منظور پشتیبانی از خرید، موجودی و عملیات مالی واحد صنعتی اشاره نمود. در توسعه پشتیبانی تصمیم گیری، فرضیات مشابه و قابل توجهی شکل گرفته و رویه های مشابهی در MRP،به کار گرفهت شدند. بدین طریق MRP توسعه پیدا نمود تا از فعالیت هایی مانند برنامه ریزی سرانگشتی ظرفیت(RCCP)، برنامه‌ریزی احتیاجات ظرفیت (CRP)و کنترل فعالیت تولید(PAC) پشتیبانی نماید. کنترل فعالیت تولید، عباراتی است که جامعه کنترل تولید و موجودی آمریکا(APICS) برای کلیه فعالیت هایی که به طور سنتی به کنترل کف کارگاه اطلاق می شوند، برگزیده است.
واژه MRP حلقه بسته بیانگر مرحله ای از توسعه سیستم MRP است که در آن عملیات طراحی سر برنامه تولید، MRP، و برنامه ریزی احتیاجات ظرفیت با عملیات کنترل فعالیت تولید و خرید مرتبط گشته اند. این مدول های اجرایی در بر دارنده قابلیت اندازه گیری ورودی/خروجی، برنامه زمانبندی جزء به جزء و اجرای آن برنامه در کارگاه گزارشات تأخیر برنام از جانب کارگاه یا فروشندگان و پیگیری و کنترل خرید می باشند. حلقه بسته حاکی از آن است که مدول های اجرایی نه تنها بخشی از کل سیستم بوده، بلکه بازخوردهای آنها موجب حفظ دائمی اعتبار برنامه ها می شود.

با توسعه طراحی سربرنامه تولید(به گونه ای که با کلیه برنامه های کلان مرتبط گشته) و نیز با پشتیبانی برنامه ریزی تجاری از نظر مالی، و بالاخره با افزودن برخی مشخصه های مالی به MRP حلقه بسته(بطوری که خروجی هایی مانند گزارش تعهد خرید، بودجه ارسال و پیش بینی موجودی را بتوان بدست آورد)، سیستمی عینیت یافت که در حقیقت یک رویکرد یکپارچه برای مدیریت کلیه منابع تولیدی بود. این MRP توسعه یافته، برنامه ریزی منابع تولیدی یا MRP II نام گرفت. در نتیجه سیستم MRP II ترکیبی از MRP حلقه بسته به علاوه اجزایی برای برنامه ریزی مالی و تجاری. سیستم های جدید MRP II قابلیت تحلیل وضعیت به صورت«چه می شود، اگر» را در حد گسترده ای فراهم می آورند. با این حال، بسیاری از اجزای اضافه شده در بسته های نرم افزاری MRP II در عمل بلااستفاده مانده اند.

یک سیستم مدیریت تولید مانند سیستم MRP II را می توان به عنوان یک جزیره مهم اتوماسیون درتولید، در نظر گرفت. شاهد این مدعا، یکپارچگی است که MRP II در عملیات مختلف تولیدی، از سیستم‌های مالی گرفته تا کف کارگاه،به وجود می اورد. با این وجود MRP II به عنوان یک جزیره اتوماسیون، تا رسیدن به یکپارچگی گسترده CIM کاستی‌های فراوانی دارد.

MRP-II شامل فعالیتهای خرید،برنامه ریزی ظرفیت و زمان بندی اصلی و نیز برنامه ریزی تولید و موجودی نیز می باشد.

اصول و اهداف سیستم MRPII :

سیستم MRPII ممکن است برای دستیابی به اهداف زیر اجراء شود :

1 - تامین خدمات پشتیبانی جهت تصمیم برای تمام سطوح مدیریتی

2 - محاسبه خودکار جریان کار و جریان مواد

3 - عمل کردن بر اساس مفهوم حلقه های اطلاعاتی بسته بین واحدهای کارخانه

4 - متمرکز کردن برنامه ریزی سیستم MRP به همراه فعالیت های پشتیبانی سطوح کارگاهی از قبیل کنترل ابزار و سیستم های حمل و نقل مواد

5 -کنترل زمان های جریان بر طبق زمان تحویل برنامه ریزی شده با بهره گرفتن از روش های کنترل ورودی - خروجی .

برای دست یابی به مزایای فوق ، سیستم MRPII در سه سطح برنامه ریزی می شود این برنامه ریزی ها همگی بر اساس برنامه ریزی  کلی و دراز مدت انجام می شود واقع بینانه است که محدودیتهای ظرفیتی ( پول ، اطلاعات فراگیری ـ افراد و نیروی انسانی ، ماشین آلات ، ابزار آلات ، … ) نیز مد نظر قرار دهند برنامه کلی تولید مشخص کننده موارد زیر است :

1 - برنامه ریزی کلی و دراز مدت تولید برا اساس خانواده محصولات

2 - برنامه ریزی  احتیاجات منابع

3 - تامین موجودی اطمینان و اندازه سفارش در هر بار سفارش دهی

4 - زمان های تحویل تولیدی

3-4- MRPمدار بسته در سیستم های MRPII

به سیستم های MRP سیستم های ظرفیت بی نهایت نیز می گویند زیرا در این سیستم های فرض می شود که منابع و ظرفیتهای برای اجراء برنامه در دسترس خواهد بود و بر اساس

این فرض برنامه ریزی را انجام می دهند . سیستم MRP به کار گرفته شده در سیستم MRPII از انواع مدار بسته است . بدین معنی که پس از تهیه برنامه زمانبندی تولید توسط سیستم MRP این برنامه در بخش دیگری از سیستم MRPII با نام برنامه ریزی احتیاجات ظرفیتی ( CRP ) از دیدگاه منابع و ظرفیتهای در دسترس بوده و بررسی و قابل اجرا بودن آن مورد تحلیل قرار می گیرد اگر منابع و ظرفیتهای در دسترس بیش از منابع و ظرفیتهای لازم برای اجرای برنامه فوق باشد برنامه قابل اجرا تشخیص داده می شود ، در غیر این صورت باید در برنامه زمانبندی فوق اصلاحاتی ایجاد شود . استفاده از تکنولوژی کامپیوتری امکان ایجاد سریع برنامه های جدید و ارزیابی آنها را به مدیران می دهد .

پس از اینکه برنامه زمانبندی تولید قابل اجرا به دست آمد ، این برنامه به بخشهای خرید و سطوح کارگاهی ابلاغ می شود واحد خرید برای خریداری سر موقع قطعات برنامه ریزی می کنند  و اطلاعات مربوط به زمان دریافت قطعات را وارد بانکهای اطلاعاتی MRPII می نماید . بدین ترتیب سیستم MRPII فرمان دریافت قطعات و مواد فوق با در نظر گرفتن زمان های تحویل خرید محاسبه و دریافت این مواد و قطعات را بانکهای اطلاعاتی خود برنامه ریزی می کند پس از ابلاغ برنامه به بخش پی گیری و کنترل سطوح کارگاهی MRPII جهت ساخت قطعات و محصولات در زمان تعیین شده ، برنامه های تفضیلی برای چگونگی تخصیص کارها مرکز کاری تهیه می شود و برای هر یک از مراکز کاری لیست پی گیری روزانه شامل عملیاتی که در هر روز در مراکز کاری موردنظر باید صورت بگیرد تهیه می نماید .

در  راستای اینکار بر طبق ترتیب و توالی عملیات جهت ساخت قطعه ، عملیات مختلف به مراکز کاری مناسب واگذار می شود لیست پی گیری روزانه شامل عملیاتی که در هر روز مراکز کاری موردنظر باید صورت بگیرد تهیه می نماید در راستای اینکار بر طبق ترتیب و توالی عملیات لازم جهت ساخت قطعه ، عملیات مختلف مراکز کاری مناسب واگذار می شود . لیست پی گیری بر اساس زمان های عملیات و نیز موعد تحویل هر یک از قطعات تهیه می شود که در بر گیرنده ترتیب و توالی  عملیاتی است که در هر مرکز کاری باید صورت بگیرد . سپس لیست فوق بر حسب تاریخ مرتب و به سرپرستان و یا ناظر ستون ابلاغ می شود ولی در این زمان عملاً می تواند اجرای عملیات مختلف را آغاز نماید . به طور همزمان سیستم MRPII با مد نظر قرار دادن زمان های تحویل تولید ، موعد تحویل قطعات ساختنی را نیز در بانکهای خود برنامه ریزی می نماید بدین ترتیب MRPII قادر خواهد بود که کنترل عملیات واگذار شده به کارگاهها و یا بخش خرید را به دست بگیرید .

برای اجرای عملی عملیات ، حداکثر کردن بهره برداری از ماشین آلات ، زمان اضافی در دسترس و … جهت تعیین توالی تولید و زمان بندی مد نظر قرار بگیرند .

مهندسی :

بخش دیگری که ثابت شده است MRP در آن مفید است بخش مهندسی است . این عمدتاً به علت اطلاعات کامل مربوط به مهندسی از قبیل زمان های  تحویل ساخت ، تجهیزات ابزار ، لیست مواد ( BOM ) و جزئیات عملیات است که مورد نیاز سایر بخشها مجتمع ساخت خواهد بود . معمولاً هنگام طراحی محصولات جدید ، اصلاح طرحهای موجود ویا هنگام استاندار کردن محصول ، این گونه داده ها در دسترس نیستند در سیستم MRPII بانک اطلاعاتی مهندسی وجود دارد که کلیه اطلاعات مربوط به محصولات در بخش مهندسی وارد آن میشود تا در دسترس بخشهای دیگر قرار گیرد .

3-5-6- توزیع :

سیستم توزیع هر کارخانه نیاز دارد که بداند مواد به چه مقاصدی باید حمل شوند . آیا موجودی انبار کافی هست ؟ اگر نیست کی ساخته میشود ، چه زمانی آماده می شود تا به خارج حمل شود و چه کسی و با چه وسیله ای باید آن را حمل کند ؟ بسیاری اوقات درخواست مواد از بخش ساخت و به بخش کنترل موجودی ابلاغ می شود بدون اینکه گروه توزیع از درخواست ویا ساخت آنها آگاه شود . لذا  سیستم MRP با توزیع اطلاعات به حمل و نقل داخلی و خارجش و میان کارگاهی قطعات و مواد ، بخش توزیع را از عملیاتی که باید انجام شود آگاه می سازد در نهایت سیستم MRPII سازماندهی کلی بر بخشهای بازاریابی ، ساخت و توزیع و فعالیتهای خدماتی حکمفرما میکند می کند و قسمتهای جدا از هم اطلاعاتی موجود در سیستم را به یکدیگر متصل می سازد .

3-6- محدودیتهای سیستم MRPII در مقایسه با سیستم MRP:

اگر چه MRPII ابزاری سودمندی برای اجرای کارای عملیات مجتمع ساخت است ، ولی این سیستم محدودیتهای نیز دارد . این محدودیتها عبارتند از :

1 - فقط وقتی برنامه ریزی با آن قابل انجام است که MRP قابل قبولی در دسترس باشد . اگر رویه CRP وضعیتی را مشخص که در آن ظرفیت کافی وجود ندارد ، MRP نمی تواند بهترین راه حل را برای غلبه بر مشکل فوق ارائه دهد و خود مدیر باید به تجزیه و تحلیل برای تصمیم گیری بپردازد .

2- MRP  فقط به دنبال برنامه های قابل قبول می گردد و تلاشی در بهینه کردن برنامه انجام نمی دهد بعضی از سیستم های MRP از روش های بهینه سازی کلاسیک مانند EOQ برای یافتن مقدار سفارش بهینه جهت احتیاجات متفاوت تولیدی در سطح های مختلف استفاده می کنند( بر مبنای هزینه های تنظیم آماده سازی و حمل موجودی ).

این روشها در هر زمان برای یک قلم کالا قابل بکار گیری هستند ، در حالی که احتیاجات هر یک از اقلام ، مستقل از احتیاجات سایر اقلام نیست و اینها از طریق لیست شرح مواد

( BOM ) به یکدیگر مرتبط هستند .

3- سیستم MRPII در شرایطی که زمان های تنظیم و آماده سازی به توالی عملیات وابسته اند - درست کار نمی کند. در موقعیتهای که برای هر عملیات زمان تنظیم لازم است یا بعد ازاتمام عملیاتی که قبلاً روی ماشین آلات انجام شده، نیاز به آماده سازی ماشین آلات است ، توالی فوق در خارج از سیستم باید رعایت شود و خود سیستم این توالی را رعایت نمی کند

4- سیستم MRPII قابلیت کنترل بهینه سیستم را وقتی که قطعات و محصولات تولیدی هر یک توالی عملیات متفاوتی دارند ، ندارند، یک مثال از این سیستم ها، سیستم های تولیدی  انعطاف پذیر ( FMS  ) است .

اشکالات فوق برخی از محدودیتهای MRP هستند ولی با افزایش کارائی نرم افزارها و کارائی عملکرد استفاده کنندگان روند پیشرفت این سیستم مثبت است . در جایی که سیستم MRPII قابل بکار گیری نباشد می توان انتخابهای زیر را مورد بررسی قرار داد :

اصول هایپرترمیا

هایپرترمیا یک اصطلاح عام است و تمامی روش های گرما درمانی را در بر می گیرد. در این روش ها، دمای بافت سرطانی و یا کل بدن تا محدوده­ ° C 43-41 با بهره گرفتن از انرژی الکترومغناطیسی دریک دوره­ زمانی تعریف شده بالا برده می‌شود. این عمل موجب آسیب زدن به سلول های سرطانی و از بین بردن آن­ها می شود. بالاتر از این محدوده­ دمایی، گرما علاوه بر اثرگذاری مستقیم بر روی سلول­های سرطانی، روی سلول های عادی هم اثر گذاشته و موجب از بین رفتن سلول های سالم می­گردد که به آن تخریب حرارتی می گویند. نوع دیگری از درمان که با بهره گرفتن از دمای زیر° C50- صورت می گیرد، کرایوسرجری  نامیده می شود.

هایپرترمیا باعث ایجاد تغییرات نامحسوسی در فیزیولوژی بافت می­ شود. افزایش درجه حرارت با توجه به تغییرات هایپرترمیا، روند طبیعی تومور را تغییر داده و از این رو تمرکز اکسیژن در آن منطقه را زیاد می کند (فرانکنا ،2010 ). اکسیژن بافت شدیدا به نفوذپذیری (پرفیوژن) خون مرتبط است که توسط هایپرترمیا تغییر می یابد.

همچنین، افزایش درجه حرارت ممکن است باعث کم شدن سرعت و یا حتی جلوگیری از همانندسازی DNA و یا مانع مکانیسم های ترمیم و بازسازی سلولی شود و پروتئین های طبیعی یا ماهیت چیزی را عوض کند (کراوزیک،2011 ). لنفوسیت ها، که به تعداد زیادی در خون و همچنین بین سلول های بدن وجود دارند در دمای بالاتر اثرگذاری بیشتری خواهند داشت.

اثرات هایپرترمیا بر روی سرطان پیچیده است. همه­ی این وقایع به طور قابل توجهی می- تواند توانایی سلول تومور به تقسیم شدن را کم کرده و در نهایت منجر به انقباض تومور شود. در حقیقت، تخریب بافت ناشی از هایپرترمیا در دو فاز مجزا رخ می دهد؛ فاز اولیه، تخریب ناشی از حرارت مستقیم است که عمدتا توسط کل انرژی اعمال شده به تومور، ساختار تومور و محیط اطراف آن تعیین می شود. فاز دوم، تخریب غیر مستقیم است که به ایجاد پیشرفت تخریب در بافت منجر می شود. اثرات حرارت در افزایش دمای بافت، به میزان کل انرژی حرارتی اعمال شده، نرخ دفع حرارت و حساسیت حرارتی بافت بستگی دارد. علاوه بر این، شکل، نوع و اندازه­ بافت و یکنواختی توزیع دما می ­تواند بر تخریب عناصر سلولی تاثیر بگذارد.

هایپرترمیا به چند روش استفاده می شود که رایج ترین روش، هایپرترمیای محلی با بهره گرفتن از انرژی الکترومغناطیسی برای گرم کردن تومور است که این تومور ممکن است در نقاط مختلف بدن قرار داشته باشد. هایپرترمیای محلی در درجه اول برای سرطان سینه، تومورهای پیشرفته لگن و … و در درجه دوم برای گره های لنفاوی سطحی، پروستات، و بافت های پوستی یا زیر پوستی استفاده می شود.

به طور کلی از هایپرترمیا می توان برای درمان سرطان در تمامی مراحل استفاده نمود؛ هرچند در حال حاضر استفاده ی اصلی از آن برای تومورهای جامد پیشرفته که به سختی قابل درمان بوده و یا غیر قابل جراحی هستند و یا مواردی که روش های متداول درمان (جراحی، شیمی درمانی، پرتو درمانی) به احتمال بسیار زیاد موفقیت آمیز نبوده و ناکافی باشد، استفاده می شود.

امروزه، هایپرترمیا تقریبا با دیگر اشکال درمان سرطان مورد استفاده قرار می گیرد و امکان همکاری با درمان­های معمولی را فراهم می کند؛ به عبارت دیگر از هایپرترمیا به عنوان یک مکمل برای درمان سرطان استفاده می­ شود. تومورهایی که اسید دئوکسی ریبونوکلئیک (DNA) را به منظور آماده سازی برای تقسیم استفاده می کنند و آنهایی که خودشان اسیدی هستند و اکسیژن کمی دارند، مقاومت بیشتری در برابر تابش امواج  الکترومغناطیسی از خود نشان می دهند (دهرست،2005).

بنابراین، هایپرترمیا می تواند سلول های سرطانی را نسبت به تابش حساس­تر کند  و برای سلول های سرطانی که تابش درمورد آنها کاربرد چندانی ندارد، مفید باشد. در مواردی که PH بافت سرطانی کم است، ترکیبی از شیمی درمانی و هایپرترمیا مناسب است.

cryosurgery

Franckena

Krawczyk

Dewhirst