و مبنای بحث تأمین خواسته کیفری، انواع ضررهای ناشی از جرم و نحوه جبران آن از مراجع کیفری را مورد واکاوی قرار خواهیم داد.
ب) سوالات تحقیق
- آیا قوانین موجود در زمینه جبران خسارت ناشی از جرم کافی نبوده و باید در خصوص مواردی نحوه تقدیم درخواست، پاسخگویی و
- اعتراض قوانین مصرح تدوین گردد؟
- آیا بین تأمین خواسته کیفری و تأمین خواسته حقوقی تفاوتهایی در جبران خسارت ناشی از جرم وجود دارد؟
پ) فرضیات تحقیق
1- به نظر میرسد، قوانین موجود در این زمینه کافی نبوده و باید در خصوص مواردی نحوه تقدیم درخواست، پاسخگویی و اعتراض قوانین مصرح تدوین گردد.
2- به نظر میرسد بین تأمین خواسته کیفری و تأمین خواسته حقوقی تفاوتهایی در جبران خسارت ناشی از جرم وجود دارد.
ت) اهداف تحقیق
در این پژوهش، ضمن بررسی ماهیت، مبانی و اهداف جبران خسارت ناشی از جرم در حقوق ایران، به طور خلاصه به تطبیق موضوع جبران خسارت ناشی از جرم بر الگوی سیاست اسلام و ایران و ارائه پیشنهادات مناسب جهت تهیه و تدوین قوانین لازم و ایجاد رویۀ قضایی عادلانه و ترمیمی در این زمینه، میباشد.
هدف اصلی:
- بررسی قوانین مختلف دادرسی و کیفری در رابطه با جبران خسارات ناشی از جرم در جامعه میباشد.
اهداف فرعی:
- بررسی مبانی، احکام و شرایط صدور و اجرای قرار تأمین خواسته کیفری
- شناخت ابهام و اختلاف نظرهای موجود در زمینه جبران خسارات معنوی و مادی ناشی از جرم
ث) روش تحقیق
روش تحقیق در پژوهش حاضر، مانند اغلب پژوهشهای علوم انسانی، کتابخانهای و اسنادی است. بنابراین، در این ارتباط، کتب و مقالات داخلی و خارجی، سایتهای اینترنتی و تمام اسنادی که مرتبط با موضوع بوده و پژوهشگر را در اهداف مورد نظر یاری کند، مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
ج) معرفی پلان و ساختار تحقیق
پژوهش حاضر در سه فصل مجزا تدوین شده است که به ترتیب عبارتند از: بخش اول که این قسمت شامل بیان مسئله، ضرورت انجام تحقیق، اهداف و فرضیه های پژوهش، تعریف متغیرها و پیش فرضهای پژوهش و چارچوب تحقیق است. فصل اول خسارات مادی ناشی از جرم، فصل دوم پژوهش که شامل خسارات معنوی ناشی از جرم است. و در آخرین فصل این پژوهش که شامل بحث و نتیجهگیری میباشد، شامل بحث، تفسیر، نتیجهگیری، جمعبندی و پیشنهادات است. قسمت اول بحث پاسخ به سؤالات پژوهش است سپس نتایج با یافتههای دیگر محققین مقایسه میگردد و دلایل تفاوت ذكر میشود.
– طریحی، فخرالدین(1374)، مجمع البحرین، قم: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، جلد چهارم، ص 225.