برنامه‌ریزی نیروی انسانی (HRP)، عرضه و تقاضای آتی سازمان برای كاركنان را به‌طور منظم پیش‌بینی می‌كند. با تخمین تعداد و نوع كاركنانی كه مورد‌نیاز است، واحد منابع انسانی می‌تواند جذب، گزینش، آموزش، و برنامه‌ریزی شغلی و سایر فعالیت‌های دیگر را بهتر برنامه‌ریزی كند. برنامه‌ریزی نیروی انسانی كه برنامه‌ریزی اشتغال نیز نامیده می‌شود، به واحد منابع انسانی امكان می‌دهد تا سازمان را در زمان درست با افراد مناسب مجهز كند. نیاز به تفکر استراتژیک در مدیران و رهبران سازمان برای رویارویی با چالشهای فرارو به ویژه در حوزة برنامه‌ریزی، دست اندرکاران متخصص را بر آن داشته تا به برنامه‌ریزی نیروی انسانی با دیدی استراتژیک نگاه کنند. برنامه‌ریزی مدیریت استراتژیک منابع انسانی (SHRP) رویکردی جامع و ساختار یافته به ارزیابی نیازهای فعلی و بلند مدت نیروی انسانی سازمان و برنامه‌ریزی برای پاسخگویی به آنها است.
1-2 بیان مساله
حوزه مدیریت استراتژیک منابع انسانی (SHRM) در طی دو دهه ی اخیر دستخوش سیر تحولی قابل توجهی گردیده است و مطالعه ی جهانی نشان می دهد که جهت کسب مزایای رقابتی و سهم بازار بیشتر توسط سازمانها، باید بر نقش سیستم SHRM بعنوان ابزاری اصلی تاکید کرد نه ابزارهای فرعی. اساساً علم منابع انسانی استراتژیک در اواخر دهه 70 مطرح شد. مدلهای اولیه طراحی استراتژیک منابع انسانی در
اواسط دهه 80 مطرح گردیدند. این مدلها بیشترین تأکید را بر پیروی استراتژی منابع انسانی از استراتژی سازمان می دانستند. اما اولین مدلهایی که توانستند استراتژیهای متفاوتی را برای موقعیتهای مختلف سازمانها عرضه کنند، مدلهای توسعه یافته از سوی جکسون بودند. پس از آن در سال 1990 مدلهای دیگری نیز بر مبنای دو عنصر ( نوع بازار کار و نوع کنترل) مطرح گردید. سرانجام در سال 2000، پیتر بامبرگر و دیگران اقدام به تلفیق مدل مبتنی بر کنترل و مدل مبتنی بر منابع نمودند. این مدل از آن جهت با موفقیت مواجه شد که به طور همزمان تمرکز و توسعه را تحت پوشش قرار می داد. هرسی بلانچارد و دیگران در سال 2000 نیز مدلی دیگر در مورد مدیریت استراتژیک منابع انسانی ارائه دادند و در آن ابعاد مختلف موجود بر سر راه اجرای مدیریت استراتژیک منابع انسانی را بررسی قرار داده که دارای ابعاد ساختاری ، ابعاد بنیادی توضیح و نشان داده شد که هم ابعاد ساختاری و هم ابعاد بنیادی با توجه به مدل ذیل و مولفه های آن بر اجرای درست این نوع مدیریت تاثیر بسزایی دارد. در سازمانهای ایرانی هم، یکی از مشکلات مهم عبارتست از فقدان مدیریت استراتژیک منابع انسانی. از آنجا که آرزوی همه رهبران و مدیران سازمانها ، رهبری و مدیریت بر سازمانی است كه فعالیت های آن منجر به تولید محصولات وخدمات با كیفیت بالا و قابل رقابت در بازار و جامعه و دستیابی به سطح بالائی از بهره وری و سود دهی باشد لذا باید دانست که سرمایه انسانی چه میزانی از این عوامل را بر عهده دارد و چه برنامه ریزی هایی را برای رسیدن به این هدف باید اجرا و طرحریزی کرد. معمولاً رهبران و مدیران ، در راستای دستیابی به اهداف فوق ، و آمادگی و پیشگیری از عوامل كند كننده ، نیازمند آنند ، تا فعالیت های خود را بطریقی راهبردی برنامه ریزی و اجرا نمایند . از همین منظر از برنامه ریزی استراتژیك كمك میگیرند . اما این برنامه نیز چالش های خود را به همراه دارد . همانطور که روشن است منابع انسانی ارزشمندترین دارایی هر کشوری به حساب می آید و برای سرمایه گذاری بسیار مهم می باشد. نیروی کار آموزش دیده نیز راستا با استراتژی سازمان عمل کرده، از شغل خود احساس رضایتمندی می کند و بعنوان یک دارایی ارزشمند در سازمان تا چندین سال خدمت می نماید، که این خود اهمیت برنامه ریزی مدیریت استراتژیک منابع انسانی را روشن می سازد که این نوع مدیریت خود می تواند عامل مهمی در رسیدن به هدف سازمانی باشد. حال باید این سوال اساسی را پرسید که چه موانعی در ساختار مدیریت استراتژیک منابع انسانی کشور وجود دارد که جلوی پیشرفت این مدیریت استراتژیک منابع انسانی را گرفته است؟
1-3 ضرورت و اهمیت تحقیق
بهرحال با بوجود آمدن شراکت های بین المللی و ورود شرکت های چند ملیتی نیاز و اهمیت HRM در شرکت های ایرانی بیشتر احساس می شود. در سالهای اخیر اهمیت رشد مدیریت منابع انسانی استراتژیک می تواند مشاهده شود که سازمانهای عظیم در حال تنظیم بخش های مختلف شان هستند. در مقایسه با بخشهای فردی که در حال حاضر وجود دارد. بهرحال این یک فرآیند تدریجی می باشد که در آن فاصله زیادی بین مدیران HR وجود دارد هم در اهالی دانشگاه و هم افرادی که در بازار حضور دارند.
1-4 اهداف تحقیق:
1- هدف آرمانی : بررسی و رفع موانع و چالشهای پیش روی مدیریت استراتژیک منابع انسانی.
2- هدف اصلی : بررسی موانع موجود در ابعاد ساختاری مدیریت استراتژیک منابع انسانی.
3- هدف ویژه : بررسی موانع موجود در ابعاد بنیادی مدیریت استراتژیک منابع انسانی.
